Książka to zapis siedmiu lat z życia Stanisława Złotkowskiego i jego najbliższych. Siedem lat, w czasie których autor z beztroskiego dzieciństwa został wciągnięty w wir wojny, prześladowań i bytowania na krawędzi życia i śmierci. Wybuch wojny, aresztowanie ojca, a następnie wywózka do dalekiego Kazachstanu i niepewność jutra... To wszystko sprawiło, że dwunastoletni chłopak przeszedł przyspieszoną drogę w dorosłość. Na nim i na jego matce, spoczęła odpowiedzialność za rodzinę i zapewnienie jej bytu na nieprzyjaznej, kazachskiej ziemi. Takich dzieci jak On, które musiały przejść swoistą metamorfozę było wtedy tysiące. Słabi, nie tylko fizycznie, zostali na zawsze na nieludzkiej ziemi. Tytuł „Jeszcze się spotkamy”, to nadzieja i wiara, że kiedyś, po wojnie i poniewierce cała rodzina spotka się w wolnej Polsce. To również złowieszczo brzmiące słowa rosyjskiego sołdata, rzucone na pożegnanie do wyjeżdżających z zesłania Polaków: „Мы еще встретимся”, które brzmiały jak złowroga wróżba na kolejne lata.